Narząd ruchu czyli kości, stawy, mięśnie, więzadła i dyski to system mechaniczny i jak każdy mechanizm może się w mechaniczny sposób zaciąć czy zablokować. Jeśli do tego dojdzie nie pomogą mu sposoby chemiczne czyli w tym przypadku leki przeciwbólowe (mimo, że zniosą ból nie usuną mechanicznej przeszkody). Metodą, która powstała by przyczynowo usuwać „zacięcia” mechanicznej części organizmu jest tzw. Medycyna Manualna (nazywana kręgarstwem).

W moim doświadczeniu ponad 90% przypadków choroby dysku międzykręgowego, w tym jego masywne wypadnięcia nie potrzebuje leczenia operacyjnego. Z powodzeniem wystarczą  klawiterapia i inteligentne metody terapii manualnej nastawione na regulację tak zwanych łańcuchów synkinetycznych. Co więcej w około połowie przypadków zakwalifikowanych jako choroby dysku wcale nie dysk jest źródłem dolegliwości tylko przykręgosłupowe mięśnie, nerwy i więzadła, które bardzo „nie lubią” noża i tego co on po sobie pozostawia. Stąd czasem się zdarza, że po operacji jest gorzej, choć została ona wykonana prawidłowo. Operacje stawów można podzielić na atroskopie i protezoplastyki. Jedne i drugie są w wybranych przypadkach potrzebne i konieczne. Moje doświadczenie wskazuje na to, że spora większa część przypadków operacji stawów w celu usunięcia bólu stawu jest niepotrzebna czasami wręcz szkodliwa (zwłaszcza operacja tzw. cieśni podbarkowej). Skąd to stwierdzenie? Z doświadczenia, że olbrzymia większość bólów stawowych mija po usunięciu zaburzeń z tkanek leżących poza jamą stawu, takich jak przyczepy mięśni, więzadeł i torebek stawowych. Najbardziej kuriozalny jest fakt, że najszybciej dolegliwość stawu usuwają odreagowania mięśni i więzadeł znajdujących czasem bardzo daleko od bolesnego stawu. Aktem sprawczym tego zjawiska jest usunięcie zaburzeń z tzw. łańcuchów synkinetycznych.

Na czym polega tzw. terapia manualna – określana potocznie kręgarstwem - i z czego wynika jej zadziwiająca niekiedy skuteczność. Otóż ta metoda leczenia działa na zasadzie odwracania skutków naturalnych procesów samoograniczania się ruchomości stawów, więzadeł i mięśni. Samoograniczenie to – nazwijmy je bardziej fachowo zablokowaniem funkcji - powstaje jako reakcja organizmu na miejscowe przeciążenia mechaniczne. Do przeciążeń tych doprowadzają po pierwsze nadmiernie intensywne ruchy mięśni i stawów ( nadmierne co do siły, zakresu lub czasu trwania ), po drugie urazy zewnątrzpochodne, po trzecie nadmierne napięcia mięśniowe powstające podczas długotrwałych stresów, podczas długotrwałego utrzymywania nieruchomych pozycji ( np. siedzenie przy komputerze) lub wskutek chorób wewnętrznych , które powodują powstawanie odruchowych napięć w mięśniach szkieletowych. Natura zaprojektowała zwierzęta i ludzi żyjących w środowisku naturalnym w taki sposób, że takie najczęściej bolesne zablokowanie funkcji narządu ruchu, poprzez ten ból właśnie, eliminuje czasowo przeciążonego osobnika z wykonywania takich ruchów i z przyjmowania takich pozycji, które pogłębiałyby przeciążenie i narażały na poważniejsze uszkodzenia. Po okresowym odpoczynku, podczas którego dochodzi do regeneracji przeciążonego miejsca i samoistnego odblokowania funkcji , chory człowiek czy zwierz wraca do pełnej sprawności. Niestety człowiek cywilizowany nadmiernie pochłonięty swoją funkcją społeczną, na różne sposoby znieczula się na ostrzeżenia ciała. Skutkiem tego zdarza się, że „dopadają” go w drastyczny sposób efekty nakładających się na siebie wielu zablokowań. Dolegliwości są na tyle duże lub na tyla trwałe, że wyleczenie nie jest możliwe jedynie przez przymusowy bezruch. W tym właśnie momencie w sukurs przychodzi terapia manualna. Wyszkolony terapeuta odpowiednimi technikami zastosowanymi na zablokowane stawy, skrócone więzadła i przykurczone mięśnie potrafi skutecznie uwstecznić proces chorobowy i usprawnić pacjenta. Im dokładniejsza diagnoza i im lepsza technika terapeutyczna tym szybszy powrót do zdrowia.  Z przedstawionych rozważań wynika odpowiedź na drugie z postawionych na wstępie pytań - otóż skuteczność terapii manualnej powodowana jest tym, że rozpoznaje ona i usuwa przyczyny choroby, a nie objawy jak farmakoterapia i tradycyjna fizjoterapia.